........................................
JOSÉ MARTÍ - Cuba / 1853 – 1895
"...LA UNIVERSIDAD EUROPEA
HA DE CEDER
A LA UNIVERSIDAD AMERICANA.
LA HISTORIA DE AMÉRICA,
DE LOS INCAS ACÁ,
HA DE ENSEÑARSE AL DEDILLO,
AUNQUE NO SE ENSEÑE
LA DE LOS ARCONTES DE GRECIA.
NUESTRA GRECIA ES PREFERIBLE
A LA GRECIA QUE NO ES NUESTRA.
NOS ES MÁS NECESARIA..."
HA DE CEDER
A LA UNIVERSIDAD AMERICANA.
LA HISTORIA DE AMÉRICA,
DE LOS INCAS ACÁ,
HA DE ENSEÑARSE AL DEDILLO,
AUNQUE NO SE ENSEÑE
LA DE LOS ARCONTES DE GRECIA.
NUESTRA GRECIA ES PREFERIBLE
A LA GRECIA QUE NO ES NUESTRA.
NOS ES MÁS NECESARIA..."
25/4/09
Invisíveis - Invisibles / Hammelinn / Uruguay
Prisioneiros
........do tempo
........caminhamos
..............Invisíveis
sobre visões passageiras
...................e a luz muda
..........................se acende
..................em sua escuridão
.........................Inconsciente
.......................Prisioneros
.....................del tiempo
...................caminamos
..................Invisibles
sobre visiones pasajeras
.............y la luz muda
..................se enciende
..................en tu oscuridad
..............................Inconsciente
A Jaula - La Jaula / Alejandra Pizarnik / Argentina (1936 -1972)
A JAULA
Lá fora faz sol.
Não é mais que um sol
mas os homens olham-no
e depois cantam.
Eu não sei do sol.
Sei a melodia do anjo
e o sermão quente
do último vento.
Sei gritar até a aurora
quando a morte pousa nua
em minha sombra.
Choro debaixo do meu nome.
Aceno lenços na noite
e barcos sedentos de realidade
dançam comigo.
Oculto cravos
para escarnecer meus sonhos enfermos.
Lá fora faz sol.
Eu me visto de cinzas.
(Tradução: Virna Teixeira)
LA JAULA
Afuera hay sol.
No es más que un sol
pero los hombres lo miran
y después cantan.
Yo no sé del sol.
Yo sé la melodía del ángel
y el sermón caliente
del último viento.
Sé gritar hasta el alba
cuando la muerte se posa desnuda
en mi sombra.
Yo lloro debajo de mi nombre.
Yo agito pañuelos en la noche y barcos sedientos de realidad
bailan conmigo.
Yo oculto clavos
para escarnecer a mis sueños enfermos.
Afuera hay sol.
Yo me visto de cenizas.
(Alejandra Pizarnik, de Las aventuras perdidas, 1958)
Frunzisuri - Hojarascas / Nichita Stănescu / Rumania (1933 -1983)
Frunzisuri
Se-apropie aniversarea frunzelor lovite de ploaie.
Amintirea intamplarilor mele
vine din viitor, nu din trecut.
Deci spun: se vor darama mari fringhii de ploaie
prin aerul umed care ne-a-nfasurat
inserarile.
Inima, inima, planeta misterioasa,
suflete, suflete, aer prin care se-apropie
imaginile tale tandre, putin fluturate
de respiratia mea.
Se-apropie aniversarea frunzelor lovite de ploaie,
aniversarea pietrelor de caldaram în care
potcoava lunii va izbi, când voi trece ridicat în sã
aniversarea bicicletelor rezemate de zid, aniversarea
numerelor de licean purtate la maneca,
aniversarea tuturor vorbelor care
tin în dintii literelor
dorintele, dragostea...
Inima, inima, planeta misterioasa
pe care mi-ar fi placut sã traiesc si sã mor.
Hojarascas
Se acerca el aniversario de las hojas golpeadas por la lluvia.
El recuerdo de los sucesos de mi vida
viene del futuro, no del pasado.
Digo pues: se descolgarán las largas
sogas de la lluvia a través del aire húmedo que envuelve
los atardeceres.
Corazón, corazón, misterioso planeta,
alma, alma, aire por el que se acercan
tiernas imágenes tuyas, casi inmóviles
ante mi respiración.
Se acerca el aniversario de las hojas golpeadas por el viento,
el aniversario de las piedras del camino en las que
se golpeará la herradura de la luna cuando pase a caballo,
el aniversario de las bicicletas recostadas sobre el muro,
el aniversario
de la insignia prendida al uniforme del liceo,
el aniversario de todas las palabras
cuyas letras mantienen firmes
el deseo y el amor...
Corazón, corazón, misterioso planeta,
en el que me habría gustado vivir y morir.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)